ท่านที่ติดตามข่าวสารบ้านเมืองทางฝั่งอเมริกา คงจำได้นะครับว่าเมื่อปลายปีที่แล้วอดีตประธานาธิบดี จอร์จ บุช (ผู้พ่อ) ได้ถึงแก่อสัญกรรมด้วยวัย 94 ปี มีการจัดพิธีศพให้ที่เมืองฮิวสตันในรัฐเท็กซัสอย่างสมเกียรติ
ในการนี้ คณะนักร้องวง The Oak Ridge Boys ได้รับเชิญให้เข้าร่วมพิธี ร่วมกล่าวคำไว้อาลัย อย่างออกจะเป็นกันเองกับครอบคร้วของอดีตประธานาธิบดีผู้ล่วงลับ และประสานเสียงขับร้องเพลง Amazing Grace ให้เป็นเกียรติแก่ผู้วายชนม์ด้วย
ผมจึงอดที่จะเขียนถึง และเปรียบเทียบวง The Oak Ridge Boys นี้กับวง The Highwaymen ที่เขียนถึงในควาวก่อนไม่ได้ครับ สองวงนี้มีทั้งความเหมือนและความแตกต่างที่น่าสนใจ
ความเหมือนคือ ทั้งสองวงมีสมาชิก 4 คนเหมือนกัน อยู่ในวงการคันทรี่มาเป็นระยะเวลานานเหมือนกัน มีผลงานอัลบั้มและแฟนประจำอุ่นหนาฝาคั่งไม่แพ้กัน เพลงที่ร้องจะง่ายๆไม่ยาวนัก ใช้ตัวโน้ตและคอร์ดที่ไม่ซับซ้อน ท่วงทำนองหลักมักยาวไม่เกินสองท่อน
แต่ความต่างมีมากกว่าและน่าสนใจยิ่งกว่าครับ คือ The Oak Ridge Boys มีกำเนิดจากคณะร้องเพลงประสานเสียงในโบสถ์ ที่เมือง Oak Ridge ในรัฐอาร์คันซอส์ แล้วจึงผันตัวเองมาสู่วงการคันทรี่อีกทีนึง
แนวเพลงที่ร้องจะเป็นแบบกันเองและอบอุ่นสไตล์ครอบครัวพื้นบ้าน เนื้อหาและจังหวะเพลงไม่หวือหวา ไม่ออกแนวนักเลงหรือนักบู๊ผจญภัย ส่วนมากเป็นเพลงรักแบบผู้ใหญ่ ทั้งหวานและอกหัก และยังมีเพลงรักแบบวัยรุ่นหนีตามกัน (ที่ตั้งใจให้ฟังแล้วรู้สึกขำขันสนุกสนานมากกว่าจริงจัง) และเพลงที่บรรยายให้เห็นถึงวิถีชีวิตที่พบเห็นได้ทั่วไปในสังคมชนบท
บางเพลงฟังแล้วทำให้นึกถึงภาพพ่อกำนันหนวดเฟิ้ม นั่งเก้าอี้โยกอยู่บนระเบียงหน้าบ้าน มีปืนลูกซองพาดบนตักคอยไล่ยิงไอ้พวกหนุ่มๆต่างถิ่นที่จะมาเกาะแกะลูกสาว บางเพลงก็ทำให้นึกนักเลงวัยดึกหมดเขี้ยวเล็บแล้ว มานั่งกินเหล้าในบาร์ฟังแฟนเก่าร้องเพลงเก่าๆอย่างโดดเดี่ยวตามลำพัง
เนื่องจากเป็นวงนักร้องร้องประสานเสียง แต่ละคนจึงมีระดับเสียงแตกต่างกันไปครับ เป็นเสียงสูง 1 คน คือ โจ บอนซอลล์ เสียงกลางสองคนคือ ดูแวน แอลเล็น และ วิลเลียม ลี โกลเด้น กับเสียงต่ำ 1 คน คือ ริชาร์ด สเตอร์บัน
คนถัดมาคือ ดูแวน นั้น มีเสียงกลางที่เนียนนุ่ม รับกับบุคลิกในการแสดง และรับบทเป็นนักร้องนำเกือบทุกเพลง
ต่างไปจาก วิลเลี่ยม ผู้มีเสียงกลางที่ออกจะกร้าวแข็งกว่า และถึงแม้บุคลิกโดยรวมในการแสดงก็ดูจะเรียบๆ แต่การไว้ผมและหนวดเคราแบบปล่อยยาวไม่เคยตัดเลย ทำให้ดูโดดเด่นเป็นคนภูเขาเมาน์เท่นแมน เริ่ดสะแมนแตนอยู่คนเดียว (ขออนุญาตใช้สำนวนของคุณ เทิ่ง สติเฟื่อง หน่อย)
ส่วนคนสุดท้ายคือ ริชาร์ด ผู้เป็นเจ้าของเสียงต่ำที่ต่ำมากๆ แบบไม่รู้จะต่ำไปถึงไหน หาฟังได้ยากอย่างไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน (ให้อธิบายตรงนี้คงยากครับ โปรดลองฟังดูเองเลยดีกว่า)
กับที่น่าสนใจอีกอย่างหนึ่งคือ การแสดงของ The Oak Ridge Boys บนเวทีทุกครั้ง นอกจากเสียงประสานที่เข้ากันลงตัวอย่างสมบูรณ์สุดๆ สำหรับการรับฟังแล้ว ไม่มีอะไรอื่นใดที่เข้าชุดหรือสอดคล้องไปในทางเดียวกัน สำหรับการรับชมเลยแม้แต่อย่างเดียวเลยครับ
ไม่ว่าจะสไตล์การแต่งตัว สีสันเสื้อผ้า ทรงผม อากัปกริยา ลีลาท่าทางการแสดงออกบนเวที ทุกคนล้วนเป็นตัวของตัวเองแบบต่างคนต่างมา เหมือนไม่ต้องมีการนัดแนะหรือซักซ้อมอะไรอื่นใดทั้งสิ้น นอกจากเสียงร้อง
เรียกว่าถ้าหลับตาฟัง จะรู้สึกเคลิบเคลิ้มไปกับความไพเราะของเสียงประสาน ที่ราบรื่นเนียนสนิทในทุกท่วงทำนอง คำร้อง และจังหวะ ไม่ว่าจะเร็วหรือช้าก็พร้อมเพรียงกลมกลืนกันอย่างไม่มีที่ติ
แต่หากลืมตาขึ้นดูเมื่อไร ก็จะพบภาพที่ออกจะสับสนวุ่นวายนิดๆ ไม่ค่อยจะไปด้วยกัน หรือดูเป็นระเบียบวินัยอย่างวงนักร้องประสานเสียงทั่วๆไปเลย
The Oak Ridge Boys มีเพลงฮิตติดอันดับหลายเพลงในยุค 70's ต่อเนื่องไปจนถึง 90's ก่อนจะเริ่มแผ่วไปเนื่องจากทั้งวัยของนักร้องและรสนิยมของผู้ชมรุ่นหลัง (หากชมการแสดงในช่วงหลังๆนี้จะเห็นว่าชักจะยืนร้องกันนิ่งๆ ไม่มีกระโดดโลดเต้นเท่าเมื่อก่อนแล้ว)
และยังเคยเป็นดารารับเชิญมาร้องเพลงในฉากหนึ่งของหนังทีวีขวัญใจหนุ่มสาวชาวทุ่ง เรื่อง Dukes of Hazzard หรือ พี่น้องสองเสือ ที่เคยฮิตทางทีวีช่อง 3 บ้านเรา เมื่อราวๆ 30 กว่าปีก่อนด้วยครับ
The Oak Ridge Boys ไม่ได้เป็นเพียงขวัญใจของแฟนเพลงระดับชาวบ้านเท่านั้นนะครับ แม้แต่นักการเมืองระดับผู้บริหารประเทศ นอกจากอดีตประธานาธิบดี จอร์จ บุชแล้ว ยังมีอดีตประธานาธิบดี โรนัลด์ เรแกน อีกท่านหนึ่งด้วย เคยเชิญวง The Oak Ridge Boys มาแสดงในงานเลี้ยงบารบีคิวปาร์ตี้ ที่จัดขึ้นให้กับเหล่าสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรสหรัฐฯ บนสนามหลังตึกทำเนียบ
ในเมืองไทย หากไม่ใช่แฟนพันธุ์แท้ของเพลงคันทรี่ อาจไม่คุ้นหูหรือคุ้นเคยกับวงนี้นักนะครับ ผมเองเคยมีโอกาสได้ดูการแสดงสดของวงนี้ ก็เมื่อครั้งมาเล่นกลางสนาม หลังจบเกมฟุตบอลนักเรียนของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแถบเท็กซัส
The Oak Ridge Boys อาจไม่โด่งดังยิ่งใหญ่ทัดเทียมศิลปินเพลงคันทรี่ร่วมสมัยรายอื่นๆ แต่ก็เคยมีอัลบั้มซิงเกิ้ลที่ติดอันดับ 1 ถึง 25 ชุด และขายได้ไปแล้วกว่า 41 ล้านแผ่นทั่วโลก
นับได้ว่าเป็นวงนักร้องประสานเสียงพื้นบ้าน ที่สามารถเข้าถึงสมาชิกทุกคนในทุกครอบครัว ด้วยบทเพลงที่มีความไพเราะ ฟังสบายๆคลายเครียดได้เป็นอย่างดีครับ
มาร์แชลต่อศักดิ์
14 มกราคม 2562
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น